Bir zamanlar, yemyeşil bir ormanda, altın saçlı sevimli bir prenses yaşarmış. Adı Lale’ymiş. Lale’nin en sevdiği şey, sabah erken kalkıp ormanda çiçek toplamakmış. Bir gün, elinde küçük bir sepetle ormana gittiğinde, karşısına sevimli bir tavşan çıkmış. Tavşanın adı Pamuk’muş ve çok aç görünüyormuş.

“Merhaba Pamuk,” dedi Lale gülümseyerek. “Senin için bir havuç bulayım mı?” Pamuk başını sallayıp minik bir “evet” demiş gibi yapmış. Lale, sepetinden taze bir havuç çıkarıp Pamuk’a vermiş. Pamuk havucu yedikten sonra öyle mutlu olmuş ki, zıplaya zıplaya ormanın derinliklerine doğru gitmiş. Lale de merak edip peşinden gitmiş.

Ormanın içinde, Pamuk’un peşinden giderken, birden bir sürü tavşan daha çıkmış ortaya! Hepsi Lale’ye gülümsüyormuş. “Bizi de kurtarır mısın?” demişler. Meğer ormanda bir büyücü, tavşanları bir ağaca hapsetmiş ve onları sadece bir prensesin sevgisi kurtarabilirmiş. Lale, “Tabii ki!” diyerek ağaca yaklaşmış. Tavşanlar ona bir çiçek tacı vermiş. Lale tacını takıp ağaca sevgiyle dokunmuş. Büyü bozulmuş ve tavşanlar özgür kalmış!

Tavşanlar çok sevinmiş ve Lale’ye teşekkür etmiş. Pamuk, “Sen bizim en iyi arkadaşımızsın!” demiş. Lale de gülerek, “Siz de benim en tatlı dostlarımsınız!” diye cevap vermiş. O günden sonra, Lale her sabah ormana gidip tavşanlarla oyun oynamış. Orman hep neşe doluymuş. Ve Lale ile tavşanlar sonsuza kadar mutlu yaşamışlar.