Bir yaz günü, Ceren ve Mert adında iki arkadaş köy meydanında düzenlenen panayırı gezmeye gitmiş. Ceren 9, Mert ise 10 yaşındaymış. Panayırda renkli balonlar, pamuk şekerler ve oyuncak tezgâhları varmış. En çok dikkatlerini çeken şey ise kocaman, kırmızı bir uçan balonmuş. Balonun sepetinde Şen Şapka adında neşeli bir adam duruyormuş. Şen Şapka, “Hadi çocuklar, balonla bir tur atmak ister misiniz?” diye seslenmiş.

Ceren ve Mert heyecanla “Evet!” diyerek sepetin içine atlamış. Şen Şapka ipi çözmüş ve balon yavaşça gökyüzüne yükselmeye başlamış. Ceren, “Bak Mert, her şey ne kadar küçük görünüyor!” demiş. Mert ise köyün yeşil tarlalarını, mavi deresini ve uzaktaki dağları seyrederek, “Harika bir manzara!” diye bağırmış.

Balon, bulutların arasında süzülürken Şen Şapka, “Bu balon sihirlidir, ama sihrini sadece gülümseyen çocuklar görebilir,” demiş. O sırada bir rüzgâr esmiş ve balon, köyün biraz uzağındaki çiçek tarlasının üstüne doğru alçalmış. Çiçek tarlasında çalışan teyzeler, çocukları görünce el sallamış. Ceren ve Mert de onlara gülümseyerek karşılık vermiş.

Balon daha sonra bir ormanın üzerinden geçmiş. Ağaçların arasında sincaplar zıplıyor, kuşlar ötüyormuş. Şen Şapka, “Hadi bir şarkı söyleyelim!” diyerek bir melodi mırıldanmış. Ceren ve Mert de ona katılmış. Şarkıları o kadar güzelmiş ki, kuşlar bile balonun etrafında uçuşarak eşlik etmiş.

Gün batarken balon yavaşça panayır alanına geri dönmüş. Ceren ve Mert, sepetten inerken Şen Şapka’ya sarılmış. “Bu hayatımızın en güzel günüydü!” demişler. Şen Şapka gülümseyerek, “Unutmayın, her zaman gülümseyin, çünkü mutluluk gökyüzü gibidir, her yere ulaşır!” demiş.

O günden sonra Ceren ve Mert, her panayırda Şen Şapka’yı aramış ve o günü hiç unutmamışlar.